بعداز ظهر به پیشنهاد رها جان عمل کردم. گفتم حالا چون تولده یک ذره کوتاه بیام و کارها رو نیمه رها کنم برم حداقل دو ساعتی برای خودم باشم ... این بود که رفتم موزه هنرهای معاصر، نمایشگاه نقاش و هنرمند محبوبم خانم ایران درودی ... به نظرم یک هنرمند واقعی، یک بانوی واقعی و یک ایرانی واقعیست ... دوست داشتم روز تولدم رو با یاد اون سپری کنم ... در آثار زیباش و فضاهای رویائی و معنویش غرق بشم ... برای لحظاتی خودمو در مکانهایی تصور کنم که در اونجا بجز حضور خدا هیچ چیزی رو نمی شه تصور کرد ... حتما نمایشگاه رو برید و این حسهای ناب رو تجربه کنید... شاید دیگه این فرصت که همه آثارش یکجا به نمایش در بیاد دست نده ... البته قبلش حتما باید زندگیشو دونست ... نه تنها ایشون ... بلکه هر هنرمندی رو ... کارهای یک هنرمند با دونستن زندگی و عقاید اون هنرمنده که بیشتر و بیشتر برامون ارزش و معنا پیدا می کنه ...

جا داره از همه دوستان عزیز به خاطر پیامهای محبت آمیزشون تشکر ویژه داشته باشم ... ممنون همه تون هستم ...