انتظار

خیلی وقته از دوستام میلی نداشتم- یک سری به همه میل زدم اما از هیچ کس پاسخی نگرفتم! یه لحظه هایی می شه که آدم همش منتظره. منتظره اینکه یک خبری از کسی دریافت کنه حالا شخصش مهم نیست. یک احساس نیاز به اینکه یکی فقط بیاد و بهت بگه سلام خوبی؟ حالا اگر چند خط هم از خودش بنویسه و یا جواب ایمیل آدمو بده دیگه چه بهتر.

خط اینترنت ای.دی.اس.الم رو بالاخره راه انداختم و چقدر حال می ده. به همه پیشنهاد می کنم تهیه کنند. با فراغ خاطر می شه کار کرد. البته اگر خانواده بگذارند و هی نگند پاشو کمی به خودت برس!

امروز دانشگاهمون خبره. همه بچه ها و فارغ التحصیلان قدیمی ۷۳ و ۷۴ و ۷۵ و ۷۶ که ما باشیم می آن دید و بازدید با عیال و بچه و ... خلاصه ... همه می فهمند کی داره چه می کنه و تو این مدت چقدر فعال بوده؟! گمونم خیلی حال بده این دیدارها! حیف که من هیچوقت نتونستم در این مراسم دیدو بازدید که بعد به افطار ختم می شه شرکت کنم. شاید هم بهتر باشه که نمی تونم ... چون اکثرا ازدواج کردند و بچه دارند بجز من رویاباف. حداقل نامزد رو که دارند ... و گمونم آدم جلوشون کم بیاره و شاید احساس کنه عقب مونده. نمی دونم! شاید این حس رو هم نکنم. در حال حاضر نمی دونم چه حسی دارم. فقط دوست دارم تنها باشم و در رویاهام غرق شم.