امتحان خوشنویسیُ- راز

بالاخره در این دو روز از دوستان و فامیل ایمیل و کلی عکس داشتم و کلی خوشحال شدم. من خیلی حال و روزم به ایمیلهام و مسیجها بنده. یک روز که دریافتی نداشته باشم کلی حالم گرفته می شه.

به هر حال ...

دیروز امتحان خوشنویسیمو دادم. عجب امتحانی. هر خطش رو یک مدل نوشتم. با اینکه کارم بد نیست اما نمی دونم هیچ وقت نتونستم تو زندگیم هیچ امتحانی رو خوب بدم. مشکلم اینه که همیشه سر امتحان حواسم می ره به اطرافیان. مثلا رنگ جوراب نفر جلویی ... یا مسائل دیگه ... دیروز هم یک آقای خیلی غول پیکر که یک کاپشن غولتر از خودش تو اون گرما به تن داشت اومد صاف نشست کنار دست من ... خلاصه کمی که گذشت وسوسه شدم نگاهی به ورقه اش بیندازم ببینم چطور می نویسه و کلی خشکم زد وقتی ورقه اش رو دیدم. اصلا باورم نمی شد آدمی به این خشنی و غولی با اون دستهای زمخت و خشن بتونه اینقدر ریز و ذره بینی و اینقدر زیبا بنویسه.... دیگه این شد که تا آخر امتحان نتونستم خودمو جمع کنم و پاک اعتماد به نفسم رو از دست دادم و همش نگاهم به ورقه اش بود ...

امروز با خوشحالی و انرژی سعی کردم کار کنم. سی دی راز رو دیشب تماشا می کردم. بد نیست و جالبه. می گن ۲۱ شب باید پشت سرهم دیدش تا مطالبش ملکه ذهن بشه. در مورد این بود که به هیچ عنوان هیچ عنوان نباید منفی فکر کرد. مثلا نباید گفت من نمی خوام چاق باشم باید گفت باید اندامم متناسب بشه. می گفتند که هر فکری یک طول موجی داره که قابل اندازه گیری هست بنابراین هیچ لغت منفی نباید تو ذهن باشه چون همون سرمون می اد. مثلا نباید در تظاهراتی که عنوان ضد جنگ داره شرکت کرد. باید عنوان تظاهرات رو از <تظاهرات ضد جنگ> به <تظاهرات صلح> تغییر داد و مسائلی از این قبیل ...