اوضاع قاطی ما ...

سرم بدجور دوباره شلوغ شده ... خدا بگم این آخر سال رو چه کنند که هر چی کاره می افته برای آخر سال ... همه یادشون می افته کارهای عقب افتاده رو انجام بدند ... دیشب تا ۸:۳۰ شب جلسه کمیته انتخابات بود و بعد نشستم دوباره پای کارها چون یکی از مجلات آماده شده و سردبیرش ازم تیراژ می خواد ... دیگه سیستم هم این وسط قاطی کرد و خلاصه ... باز کارها رو اوردم خونه ... امروز رو هم مرخصی گرفتم ... چون دیدم دیگه نمی کشم و هم اینکه امروز جشن سده است ... ولی پاک دوباره قاطی کرده ذهنم ... وقتی کارهام متنوع و زیاد می شن دیگه ذهنم نمی کشه ... دیروز صبح با شلوار خواب داشتم می اومدم سرکار ... که مادرم مچم رو گرفت ... تو راه پله اومد دنبالم که این چه ریختیه؟ چرا شلوارتو عوض نکردی؟ داشتم از خجالت می مردم ... شانس اوردم کسی تو راه پله نبود ... دیروز هم باز تمام مدت قاطی بودم ... گوشی موبایل یکی از اعضای کمیته انتخابات رو انداختم زمین ... خودکارم رو وسط جلسه شکستم ... و بعد نمی دونم چی شد که از دستم پرتاپ شد رو هوا و رفت اون ور میز افتاد رو یکی از اساتید ... بعد بهم دادند ... باز دوباره پرتاب شد و این بار فرود اومد رو خودم و من حین صحبت کردن بودم و این وسط هی دنبالش بودم و دکتر اسکن.. هی راهنماییم می کرد که خودکارتون اینجاست ... افتاده رو مقنعه تون ... خلاصه تمام اعتبار چندین و چندسالم رو پیش اساتیدم به باد دادم ... تو دلشون حتما گفتند ما با چه دختر شلخته و خلی سرو کار داریم ... نمی دونم چرا اینطوری بودم ... راه هم که می رفتم هی می خوردم به در و دیوار و وایت بورد و هر چی کاغذ روش بود ریخت زمین ...  همه هم تو جلسه تمام مدت حواسشون به من بود که دیگه قراره چه دست گلی به آب بدم ... دیگه دیشب تو آژانس که نشستم برای آروم شدنم به خط خطی روی اوردم ... هیچ نوری نبود ... دیدم نه نمی شه اینطوری ... این بود که به لرزه نگاری روی اوردم ... یعنی دستم رو آزاد گذاشتم تا با لرزشهای ماشین خودش هر خط و خوله ای که می خواد بکشه و خودم هم سرم رو گذاشتم و استراحتی نمودم - آخرش دیدم نه اینهم خودش می تونه یک سبکی باشه و کارها بد نشدند ... البته می شه اینها رو تبدیل به طرح های جدی تری کرد ... جدی تر که کشیدم می گذارمشون اینجا ...