۱۳

می خوام به عدد ۱۳ فکر نکنم ... به اینکه می گن نحسه ... اما تازگیها نمی دونم چرا اینقدر خرافاتی شدم ... ؟؟؟ شاید چون تقریبا هر ماه سر این عدد بد می آرم ...

امروز سعی کردم نامه ها رو عدد ۱۳ شماره نکنم ... می ترسیدم عدد ۱۳ باعث بشه اون کاری که تو نامه ازش قید شده انجام نگیره و یا مثلا نامه ها مفقود بشند ... وقتی رئیسمون هفته پیش گفت جلسه کمیته رو بگذاریم ۱۳ ام هی می خواستم بگم ۱۳ ام نه ... یکروز دیگه باشه بهتره ... اما نمی تونستم اینو بهش بگم ... البته خوشبختانه جلسه به خوبی برگزار شد فقط مشکل همیشگی رو داشتیم و این که کسی رو برای پذیرایی پیدا نکردیم و باز رئیس مجبور شد آستین بالا بزنه و منم خوب مقدمات کار رو فراهم کردم ... از شانس بدمون مهمونهامون هم همه از مسئولین بلندمرتبه بانک و سازمان سنجش و ... بودند و اینکه جلوشون خود رئیس بیاد پذیرایی کنه خوبیت نداشت اما خوب چاره ای هم نبود ...

و اما برگردیم به عدد ۱۳ ... نزدیک بود ... چطور بگم اشتباها سوار ماشینی شدم که نباید می شدم ... یک پیکان نسل اول به رنگ قالبم

از همون اول خودش و راننده اش مشکوک می زد ... اما اشتباه کردم با اینکه اینو تشخیص دادم از ترس بی ماشینی و اینکه تو خیابون بمونم سوار شدم ... بعد از پیاده شدن تنها مسافرش شخص دیگری رو سوار نکرد و انداخت تو خط سرعت ... و شروع کرد حرفهای نامربوط و حقارت بار زدن و زل زدن به من... حرفهاشو نصفه نیمه می شنیدم ... تا مرز سکته پیش رفته بودم و لال شده بودم حتی نمی تونستم بهش بگم مودب باشه و یا اینکه نگه داره می خوام پیاده شم ... به خصوص وقتی داخل یک فرعی و بعد کوچه پس کوچه ها رو پیچید دیگه واقعا گریه ام گرفته بود ... داشتم همش به این فکر می کردم که اگر چهارراه بعدی نپیچید تو خیابون اصلی با کیفم بزنم تو سرش ... چون هیچ وسیله دفاعی دیگه ای نداشتم ... اما خوب خوشبختانه به اصلی برگشت و ... خلاصه ... بعد از نیم ساعت تحمل حقارت صحیح و سلامت به مقصد رسیدم ... خیلی پشیمونم چرا شماره ماشینشو برنداشتم ... اشتباه بزرگی کردم ... اون لحظه مغزم از کار افتاده بود ... فقط سلامت رسیدن برام مهم بود و بس ...

یک نذر هم کردم که اگر سلامت برسم قالبمو به خاطر قهوه ای بودنش عوض کنم ... حالا باید نذرمو ادا کنم ... ولی به زودی !!! جدا از رنگ قهوه ای بیزار شدم ...